Айриликсиз севги, хижронсиз висол,
Бормикан дунёда уйга толаман.
Узок-узокларга термулиб туриб,
Балки бордир дея уйлаб коламан.
Лекин хеч курмадим бундай севгини,
Азобсиз рохатга етган инсонни.
Мажнун хам Лайлига етолмай кетди,
Такдирига унинг айрилик битди.
Нахот инсон зоти шундайин утса,
Севгига етолмай армонда кетса.
Айрилик азоби хароблар етса,
Кандай чидаш мумкин бунга ёронлар.
Айрилик азоби бунчалар огир,
Инсонни кийнайди тугамас охир.
Нега дунё бунча бешавкат ахир,
Кандай чидай бунга айтинг ёронлар...!!!
|